" Sesi yeter sandım kalbimin
yoluna mercandan düşlerimi serdiğim
gelme
istemem artık
ne pupa yelken
ne tam yol ileri
denizkızını öperken gördüm seni
deniz affetse de
ben affetmem ihanetini" ...
Haykırdım denize
vurgun yedi aşkım ihanetinle
yırtılmış dalgalar yüzüme çarpıyordu
ağlara yakalanmış bedenim
yaralı çırpınıyordu
özgürlüğünü getirdi
küçük kara balık
sesim ulaşır - belki- yüreğine
dalgındın incilerini görmedin midyenin
yaş akıtmasın yeter ki gözlerin
yosunlardan işlediğim
istemem acımasın teninde
kaçamak aşkın izi yine de
öpüşmelerimizi de istemem geri , düşlerimi de
saçında buram buram kum çiçekleri
soluğun istridyenin sedefi
kirpiklerinde martının
kısmen sevgiyle tuttugu zeytin dalı
kısmen özgürlüğe kanat çırpışı
sayabildiğim kadar sen bu deniz
sayabildiğim kadar lacivert ve derin
yolumu gökyüzüne çevirdim
uzak , mavi ve gidebildiğim kadar sensiz ...
Denizkızını gördüm kollarında
ben affetsem de gidişini
aşk affetmez başkasının kollarındaki sevgiliyi ...
nAifce
Denizkızı
İnkumu 1984
Şiirin II. Versiyon
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder