SEVGİLİ GÜNLÜK

Bugün “26.04.2024”

Hayatımın geri kalanının ilk günü ...
Daha çoğunu yapacağım her fırsat için , daha çoğunu yapmaktan vazgeçmeyeceğim :))

Yaşamak çok güzel ve kadere inat yaşamaya değer. Bunu Nazilerden kurtulmuş bir Yahudi'yseniz iyi bilirsiniz yada İspanyolların yok edemediği Aztek ve İnka uzantılı Peruluysanız yada Eskimo , Kızılderili , Aborjin , beyaz ırkın bir yerlerde ıskalayıp unuttuğu. Onlar bilir; güneşin doğduğu hergün UMUT var demektir ...

UMUT KAYBEDİLECEK BİRŞEY DEĞİLDİR ÇÜNKÜ UMUT GEÇMİŞE RAĞMEN GELECEĞE MEYDAN OKUMAKTIR !

"Hayatın renginin GRİ olduğunu biliyorum artık onun için eflatunca, pembece, mavice, lacivertce, yeşilce, kırmızıca, sarıca ve nAifce seviyorum herkesi"

HERŞEY BİRİKTİRMEKLE BAŞLAR

Her şey biriktirmekle başladı :)) Önceleri farkına varmadan farkına varınca büyük bir keyif alarak. Bu sevdanın baş sorumlusu otel odalarındaki  "DON'T DISTURB" yazılarıdır. Bavulumda kendilerine yer buldukça diğerlerini de ayarttılar, elime geçen bütün kağıtlar, bütün nesneler, bir gün anıları hatırlamamda yardımcı olabilir diye  bavulumda yer bulmaya başladılar. Hem de giysilerimi ve papuçlarımı bavuldan dışarı atarak. Taaaaa ki evi tamamen istila edinceye kadar bu iş sürdü gitti ...

Toptancı ruhlu koleksiyonculardanım ben ve toptancı ruhlu alışverişkoliklerden!

İşte yıllardır kendime sakladığım herşeyim. Paylaştıkça çoğalacak diyerek gizlediğim dolaplardan günışığına çıktı. Her biri ayrı kokuda, her biri ayrı nedenle. Her biri ben kimi uzakça , kimi yakınca , ama hepsi nAifce …

Severek ve isteyerek , yanlızca paylaşmak adına hayatı ve zamanı :))

    

FESTİVALLERDEN   

                   

SANATA ( Ressamı Ayten SAKARYA )

                   

KOLEKSİYONLARDAN 

GİRİŞ BİLETLERİNE  

BİR YOLCULUKTAN DİĞERİNE 

ANA SOKAKLARDAN ARA SOKAKLARA ve BİRİKEN ONLARCA “DON’T DISTURB” KARTLARINA

AMA SONUNDA YİNE DE EVE ve İSTANBUL'a…

Sevgilerimle 

nAifce

VEDA

Yarın buluşacağım dostlar var. Yarın kavuşma günlerinden. 

Pencerenin kenarında çok bekledim, araba sesi dinledim, merdivenlerden ayak sesi, zil çalınca yüreğim titredi. Telaşla ve çoğu zaman özlemle sarılmalar, öpüşmeler, kahve ve illa çay eşliğinde uzun sohbetler, bazen yer yatakları bazen hiç yatmadan diğer güne başlamalar.   

Üniversite zamanları vapur iskelesinde Aşk’ımı bekledim, bazen yetişti bazen yetişemedi vapura ve ilk dersi kaçırdı her defasında. Her sabah onunla kavuşmak varlık nedenim-di- -sanıyordum- başka bir kızla kavuşmak onun varlık nedeni olana kadar… 

Yeni doğumlar oldu, yeni gelen insanlar, yeni tanışmalar ve yeni taşınmalar, uzun yollar ve uzun süreli buluşmalar.

En heyecan verici kavuşma 9 ay beklememin sonunda oldu, kızım doğdu, doğurdum. Daha önce hiç böyle kavuşmamıştım, 31 yıl bekledim bu kucaklamayı.

Vedalar ise çoğu zaman hiç beklenmedik anlarda geldi çattı. Çok fazlalar sayamıyorum hepsini… 9 yaş ve 31 yıl vedaları var mesela, 1938, 1973, 1975, 1980 ve 1985 vedaları, 1986 çok acı, 1989 ve 2002, 2014 var, 2019 bir de 2021 bitmiyorlar ilk hatırladıklarım bunlar!

Dün Ağabeyime veda ettim, veda etti kızı ve tüm sevenleri. Güzel yaşadın, hayatın keyfini çıkarttın umarım. 

Güle güle ağabeyim, kavuşuncaya kadar bu veda. 

Güle güle nurlar içinde uyu.