Yarın buluşacağım dostlar var. Yarın kavuşma günlerinden.
Pencerenin kenarında çok bekledim, araba sesi dinledim, merdivenlerden ayak sesi, zil çalınca yüreğim titredi. Telaşla ve çoğu zaman özlemle sarılmalar, öpüşmeler, kahve ve illa çay eşliğinde uzun sohbetler, bazen yer yatakları bazen hiç yatmadan diğer güne başlamalar.
Üniversite zamanları vapur iskelesinde Aşk’ımı bekledim, bazen yetişti bazen yetişemedi vapura ve ilk dersi kaçırdı her defasında. Her sabah onunla kavuşmak varlık nedenim-di- -sanıyordum- başka bir kızla kavuşmak onun varlık nedeni olana kadar…
Yeni doğumlar oldu, yeni gelen insanlar, yeni tanışmalar ve yeni taşınmalar, uzun yollar ve uzun süreli buluşmalar.
En heyecan verici kavuşma 9 ay beklememin sonunda oldu, kızım doğdu, doğurdum. Daha önce hiç böyle kavuşmamıştım, 31 yıl bekledim bu kucaklamayı.
Vedalar ise çoğu zaman hiç beklenmedik anlarda geldi çattı. Çok fazlalar sayamıyorum hepsini… 9 yaş ve 31 yıl vedaları var mesela, 1938, 1973, 1975, 1980 ve 1985 vedaları, 1986 çok acı, 1989 ve 2002, 2014 var, 2019 bir de 2021 bitmiyorlar ilk hatırladıklarım bunlar!
Dün Ağabeyime veda ettim, veda etti kızı ve tüm sevenleri. Güzel yaşadın, hayatın keyfini çıkarttın umarım.
Güle güle ağabeyim, kavuşuncaya kadar bu veda.
Güle güle nurlar içinde uyu.
